TAŞLAR İLE

Mahtumkulu Firaği
Çeviren: Hüdayi Can

Gönül söyler, halktan kopup
Gezsem dağlar, taşlar ile.
Günahımı hatırlayıp,
Yüzüm yusam yaşlar ile.

Kimi gördüysem, bir işte,
Benim gönlüm endişede,
Dağ başında, bir köşede,
Otursam ağaçlar ile.

Yaşlı dünya al içinde,
İnsanlık hayal içinde,
Cihan gör ne hâl içinde,
Her kim yüz telaşlar ile.

Allah’ın aşkında mestler,
Karşılaşmaz zeberdestler,
Gönül pervaz eder, dostlar,
Durmaz yüz ilaçlar ile.

Düşünerek çok oturdum,
Bilmedim, ne iş bitirdim,
Gümrah oldum, yol yitirdim,
Oturdum bî-vechler ile.

İşsiz koyma ömür tahtı,
Uyandırsak yatan bahtı,
Dua kılıp seher vakti,
Nale kılsam kuşlar ile.

Mahtumkulu, tevfik alsam,
Bir pir bulsam, hizmet kılsam,
Gönül der ki, yoldaş olsam,
“Hu” çeken dervişler ile.