CANIN VAR İKEN

Kemine
Çeviren: Hüdayi Can/ Gurbandurdı Geldiyev

Bu dünyada gafil oldum, oturdum,
Deprenmedim şirin canın var iken.
Cihanın kaygısın çekip getirdim,
Dara düştüm geniş cihan var iken.

Dostlar ile bir ma’rifet açmadım,
Gül ömrümde gül goncasın koçmadım,
İzzet ikram görüp, yiyip içmedim,
Aşsız kaldım, yemekle nan var iken.

Yücelere çıkıp ufka bakışım,
Gönlüm bin paredir, yalnızdır başım,
Hani benim can cânânım, yoldaşım?
Bir miskinim o Söyünhan var iken.

Göğe uzatsam, göğe elim yetmiyor,
Yere baksam, gönlüm karar etmiyor,
Senin bu dünyana mihrim gitmiyor,
Yer denilen bir şahmaran var iken.

Sinek uçsa, kanadı var, canı var,
Karıncanın öz yerinde sanı bar,
Her evin bir adaletli hanı var,
Hansız kaldım sayısız han var iken.

Bir eksik otuz yıl sürmüştük devran,
Yar, sensiz gerekmez bu fâni cihan!
Kemîne, bakardın tavusça her yan,
Artık huzur yoktur dünyan var iken.