DOSTU YARI TANIMAZ

Zelili
Çeviren: Hüdayi Can / Gurbandurdı Geldiyev

Görgüsüze görev gelse bir günde,
Gözü döner, dostu yârı tanımaz.
Nadana güvenme, sözüne uyma,
Sözün yutar, aht-ikrarı tanımaz.

Arif isen, bu destana kulak tut,
Gel, ferasat ile yahşi fikir et,
Lanetli, namussuz, uğursuz yiğit,
Öğüdü, namusu, arı tanımaz.

İnsanlığı bilse yiğidin başı,
Görse hürmet eder, kamildir yaşı,
Mal güdüp, çöl yerde yetişen kişi,
Altını ne bilir, dürrü tanımaz.

İyiyi kötüyü bilmez nadanlar,
Gözü gökte, düzen bilmez mağrurlar,
Meclise girmemiş sade çobanlar,
Yerli sözü, hoş güftârı tanımaz.

Kim kaçsa, düşmanı gözü görmese,
Gerçek namert odur, tozu görmese,
Çölde, kırda gezse, tazı görmese,
Tilki düze iner, şîri tanımaz.

Bildiğimce derin, yazarım hatlar,
Yanlış varsa düzeltsinler üstatlar,
Sığıtmaç, katırcı, eşekçi tatlar,
Erkeği, göherdi, neri tanımaz.

Her dertli söylese, öz derdin eşer,
Derler ki eşek de dengini kaşır,
Zelîlî, er ile erler tanışır,
Namert merdi, kancık eri tanımaz.