GÖNLÜN GÖNLÜ İÇİN

Gurbandurdı Geldiyev
Çeviren: Hüdayi Can / Gurbandurdı Geldiyev


Gönlün
            gönlü için biz kendimize,
Yular taktık, seçtik böyle kaderi.
Sürüklenmekteyiz düşüp izine,
Kervana koşulan develer gibi.

Sola çeker ise, sağ yana bakar,
Gönlümüz kayıyor, sağdaysak sola.
Tekmeler, küfreder, söver, kırbaçlar, 
Ne durmak, ne huzur, sadık yazgıya.

Sonra kader başlar
                         (Daha ne yapsın!)
Delikten geçirip, cangıla sürüp.
Güya sen argaçsın, bastırmalısın,
Arışta kalırsın nefes nefese,
Yapmak istemezsin, ama sen kimsin?
Evine dönersin akşam tükenip,
İşte, sonra yatan canlı cesetsin.

Ertesi gün tekrar yakalar kader,
Şahinin zavallı serçesi gibi.
Neşe ile iki yana yuvarlar,
Kamışına sarmış, keçesi gibi.
Yumakla oynayan bir kedi gibi,
Dövene koşulan boz merkep gibi,
Güneyden kuzeye, tekrar güneye,
Hep gider gelirsin bir kelep gibi,
Akşam eve sığınırsın güçlükle
Yatarsın odundan gelmiş ip gibi.

Yatarsın sabaha ayılmak için,
Şükürler edersin var diye gece.
Gönülde takat yok, kaderde insaf,
Sanki hır gür eden karı ve koca.

Birisi seyreder kendini bilir,
Öbürü didinir, işini bilir.
İki at tepişir, aralarında,
Kimin öleceğin her kişi bilir.

Ey Kudreti güçlüm!
                                Bu hayat değil,
Kabul eyle kulun bu nalişini:
Kaderi yürük kıl, gönlü alçak kıl,
Yoksa bunlar bugün yerler başımı.

1997 

Çanakkale/Türkiye