HOŞ REFTARIN SENİN

Nurmuhammed Andelîb
Çeviren: Hüdayi Can

“Elif” boylu mehveşim ay mıydı ruhsarın senin?
“Be” belin naziktir, amma, hoş reftarın senin.
“Te” düşümde (tüyşümde) gördüm de oldum giriftarın senin,
“Si” semerlik (meyvedir) leblerin, şerbet güftarın senin,
“Cim” cemalin göreli ben âşık-ı zârın senin.

“Ha” haya gitti yüzümden ay yüzünü göreli,
“Hı” hayalim kalmadı vasl-ı lebin soralı,
“Dal” derdim tâzelendi sen yanıma varalı,
“Zel” zevkim ile geldim, hizmetinde duralı,
“Rı” razılık ile oldum güzel yârin senin.

“Zı” zülfün târına bağlandı bu gönül kuşum,
“Sin” sen u sevgili dilber kalmadı aklım hûşum,
“Şın” şarap içtim lebinden ya gerçektir ya düşüm,
“Sad” sabreyleyip hemişe geçti bu yazım kışım,
“Dad” ziyalık ile olur bu cefakârın senin.

“Tı” talep kıldım tapılmaz bir senin dek hemdemi,
“Zı” zahir oldu bu gün gönlümüzün tüm gamı,
“Ayın” ayıplama akar köyünde bu gözüm nemi,
“Gayın” gamın dildi bağrım, gel, kendin kıl merhemi,
“Fe” firakın içre oldum zâr-ı efkârın senin.

“Kaf” kamerdir, ya altın, gel, ey peri-veş gül yüzün,
"Kef” kafir canıma kast eylemiş câdı gözün,
“Lam” lebinin lezzeti şeht ile şekerdir sözün,
“Mim” müyesser olsa ki yanıma gelsen özün,
“Nun” nice aşüfteyim yâr aşk-ı dildarın senin.

Ağlayıp ararım ben bir seni deyip râh-ber,
Ben sana yoldaş dedim menzil uzaktır yol hatar,
Gözlerimden yaş yerine dökmüşüm kan katreler,
Men’ et, al sen Bahadır feyz-i Hak’tan bir semer,
Bağ-ı rıhletten nihâlin bergi solmasın senin.

“Vav” vefasız dilberim gelmedin hergiz karşıma,
“He” hergiz gelmez mi rahmin gözden akan yaşıma,
“Lamelif” dek lâ-cerem düştü bu sevda başıma,
“Mim” men (ben) gibi müptelayı gördüysen gel karşıma,
“Ye” yetirse gül yüzüne âşık-ı zârın senin.