OLMUŞUM

Nurmuhammed Andelîb
Çeviren: Hüdayi Can

Bir perîveş nâzenin yâre giriftar olmuşum,
Kan yutup hicrinde vasl-ı yâr için zâr olmuşum.
Ben kendimden, dostlarım, sanman haberdar olmuşum,
Bu cüdalık derdinden divane kâr-dâr olmuşum,
Hasret u endûh[1] ile rüsva-yı bazar olmuşum.

Yüz muâlic baksa ayrılmaz tenim bîmardan,
Çekmişim yüz derdi elest bezminde bir yârdan,
Dem-be-dem ölüme yeter dil açıp nâçârdan,
Şekva kılma ey gönül, bu çarh-ı keç-reftârdan,
Kısmet-i rûz-ı ezel ile giriftâr olmuşum.

Şem’-veş baştan çıkar her gece dûd-ı iştiyak,
Dert ile bir ah-ı dil çeksem yanar heftüm revak
Dûr etmiş Yusuf’umu Yakup dek benden ırak,
Ey dostlar ta’n etmeyin, eylersem sûz-ı firak,
Dosta zar u adüvler elinde hâr olmuşum.

Bastı Mecnun’u şah-ı gam leşker-i enbûh[2] ile,
Oldu Şirin hicrinde Ferhat-era bir kûh ile,
Tuhaf değil geçse ümid-i ömrü “ah uh” ile,
Geçti dünyadan yaranlar cümle pür-endûh ile
Mahzun söyler Andelîb, özge gülzâr olmuşum.

[1] endûh: gam, keder, sıkıntı
[2] leşker-i enbûh: kalabalık asker, izdiham, çokluk