ATAMIN

Mahtumkulu
Çeviren: Hüdayi Can

Altmış yaşta nevruz günü, luv[1] yılı
Kalktı ecel, yolun kesti atamın.
Bu dünyanın işi böyleymiş, demek,
Ömrünün ipini kesti atamın.

Ağır devletlere gönül vermedi,
Bu cihanın işretini sevmedi,
Eski şaldan artık, libas giymedi,
Ahret evi idi kastı atamın.

Derdi, “Dünya durmaz, ömre beka yok.”
Gündüz oruç, geceleri uyku yok,
Münkir bilmez, muhlislerin şeki yok,
Peygamber dostudur, dostu atamın.

Görmesem, söylemem, zandan tahminden,
Maksadına yeter hak yolda giden,
Yarısı melekten, yarısı cinden,
Türbedarsız kalmaz üstü atamın.

Nukbe derler, üç yüz eren görüştü,
Kırklarda atama nazarım düştü,
Sonra vardım, yedilere karıştı,
Abdallardır gerçek dostu atamın.

Âlem içre kimse kalmaz, ad gezer,
Bu sırlardan cihan halkı yâd gezer,
Canı cennet içre, gökte şad gezer,
Yerde hoşnut yatar postu atamın.

Mahtumkulu, gizle sırrın gel içte,
Kamil bulsan, kıl hizmetin her işte,
Mahşer günü, elbet girer behişte, 

Her kim olsa gerçek dostu atamın.

[1] Luv: 12 hayvanlı takvimde bir yıl adı. Balık yılı.