DİLBER

Nurmuhammed Andelîb
Çeviren: Hüdayi Can

Kurban olam göz üzre badem kapağa, dilber,
Gördü beni yapıştı gamzen bıçağa, dilber.
La’lin meyinden yoksun düştüm ayağa, dilber,
Oldu ne nev’ hâlim yetip devaya, dilber,
Katlim fikrini sorar zülfün kulağa, dilber.

Şerh eylesem tükenmez her dem sıfat-ı hüsnün,
Bağ içre gül kızardı, alıp berât-ı hüsnün,
Ağyâra hem-dem olmuş çok iltifat-ı hüsnün,
Ey şah, ben gedaya vermeyip zekât-ı hüsnün,
Bir gösterip kendini çektin kenara, dilber.

Şevkinde ey perîveş, divanedir bu canım,
Her ne günah kılsan sen cürmanedir bu canım,
Ben hasta bînevadan bîgânedir bu canım,
Vasl akşamını bulan efsanedir bu canım,
Şem’-i cemaline bak, bakma çerağa, dilber.

Gül dek yüzün gamında yok bende sabr u takat,
Rûz u şeb firakından bulmam zaman-ı rahat,
Sen olmasan zamanı kılmaz gönül ferâhet,
Cennet senin visalin, hicrin dersen kıyamet,
Sadaka olam gözüne, gel sen kucağa, dilber.

Sensiz bana gülistan güya ki nâr-ı sûzan,
Şevkinde Andelîbi salar neva-yu efgan,
Bil hüsnün kadrini, senden geçer bu devran,
Zulm ü sitem bedel kıl, koyma arada hicran,
Sadaka olam gözüne, gel sen kucağa, dilber.

Reddeyleme kapından, ey nâzenin kulunum,
Tün-gün şikeste hâtır, gönlü hazin kulunum,
Gam derdinden kararan gerçek Hindu kulunum,
Bazar-ı aşka giren bir kemterîn kulunum,
Ben zârını başından kıl sen sadaka, dilber.

Gül çehren et nümâyân bîçare Andelîb’e,
Kılsan ne olur bazen nazarı Andelîb’e,
Rahm eylemez misin hiç, avare Andelîb’e,
Bir câmı dolu tut sen mey-hâre Andelîb’e,
Naz u itabı ile varınca bağa dilber.