HAYRANI BEN

Mollanefes
Çeviren: Hüdayi Can/ Gurbandurdı Geldiyev

Kara zülfün gelişinin,
Güzel yarim, hayranı ben.
Rüzgar vurup esişinin,
Aklım gitti, kurbanı ben.

Geldin bize, yola başlap,
Saçın ölçerim, kulaçlap,
Bakakaldın, parmak dişlep,
Güler yüzün nuranı ben.

Uyanmışsın gece yari,
Zülfün senin, dağlar mârı,
Ak göğsünde çifte narı,
Olsam girip, bağbanı ben.

Felek gelir, esip yeli,
Gark etmiştir, gözde seli,
Dostlar, yarimin sümbülü,
Mardır, onun kurbanı ben.

Felek koymaz köşk kurmaya,
Dilim felçtir söz vurmaya,
Gözüm kıymaz uyarmaya,
Cismi içre cananı ben.

Gelir yarim, altın takıp,
Aşıkların canın yakıp,
Eve girip, yere bakıp,
Kıldığının amanı ben.

Benden gayri seven çoktur,
Yalan değil, sözüm haktır,
Al yanaktan ter aktırır,
Siyah zülfde o şâne ben.

Yiğit gelir, çarkın kurup,
Esvabına tımar verip,
Gözün yumar yüzün görüp,
Asumanda tâbânı ben.

Çok ağlarım, yarim bilmez,
Kısmet olmaz, gülüp bilmez,
Garip gönle elin salmaz,
Bilse, periler canı ben.

Ah, Nefes, sen oldun geda,
O yarinden kaldın cüda,
Nâ-hak kıldın canın feda,

Bîçareler ârmanı[1] ben...




[1] ârman: pişmanlık, ukde, eyvah