Çok çocuklu bir kolhoz başkanının en küçük çocukları olan
ikizlerin birincisi olarak 1952 yılında Türkmenistan’ın Aşkabat şehrine bağlı
Yalkım köyünde doğdu. İlk ve orta öğrenimini Aşkabat’taki 29. Mektep’te
tamamladı. Ağabeyinin köye göre daha iyi eğitim alabileceği ümidiyle bu okula
kaydedilmişti. O yıllarda özellikle iki tutkusu vardı, müzik ve at. Bir taraftan
eğitsel kol çalışmaları çerçevesinde “dutar” dersleri alıyor, bir taraftan da
köylerindeki haraya gidiyor, seyislik ve atçılık hakkında bilgisini
arttırıyordu. Bir ara jokeyliğe de soyundu. Dutar çalmada ise Türkmenistan’ı
temsilen bir grupla Moskova’ya gidip Brejnev’le Fidel Kastro’nun önünde dutar
çalacak kadar ilerlemişti. Çocukluğuna ait unutamadığı bir hatırası da el işi
yapan ablalarının çalışırken küçük kardeşlerine Köroğlu, Aşık Garip, Kerem ile
Aslı gibi halk edebiyatı ürünlerini okutup dinlemeleri. O okumalarının daha
sonraki yazar Amangeldi’ye katkıları elbette büyük olacaktı. Liseyi bitirdiği
yıl yine edebiyat bölümünde okuyan ağabeyinin tavsiyesiyle edebiyata değil de
Ziraat Fakültesine (Oba Hocalık Enstitüsü) girer. Ağabeyi, kardeşleri Hıdır ve
İlyas’ı çağırıp kütüphanesini gösterir ve eğer edebiyatçı olmak istiyorlarsa bu
kitapları okumalarının yeterli olacağını, ayrıca başka bir bölümde okumalarının
edebiyatçılıkları için de daha faydalı olacağını söyler. Bugün her iki yazar
ağabeylerine hak veriyorlar. Mezuniyetten sonra kendi mesleğinde hiç çalışmaz.
Değişik gazete, dergi ve televizyonlarda çalışır. Bir yerde uzun süre kalmaz.
Arkadaşları arasında aynı işte uzun süre çalışamaması ve rûhî-fikrî
arayışlarıyla espri mevzuu olur.
Yorumlar
Yorum Gönder